Portret Mark
Zeeman is het meest
zeeman aan wal.
Zijn hart een baai
waarin met ogen gesloten
getij zich opent,
zilte koelte binnenstroomt
vol gekrijs van meeuwen
geklapper van schoot op zeil
op mast.
Tot hij zelf schip wordt,
zijn kompas gepolijst
door vastberaden loswrikken
van vaste grond,
rivieren verleggend.
In uitdijende v-vorm
bruist zacht maar
onverzettelijk levenskracht
in zijn kielzog.
De leegte geeft zich eindeloos,
zijn ziel opent zich navenant,
geeft zichzelf prijs,
valt door de mand van herinnering
in het water,
weerloos en waarachtig.
