Het donker vouwt mij in
als een oester.
Zilt water ademt kalm
om mij heen.
Overdag
beweegt mijn wezen
te worden gezien.
Buigt mijn lichaam zich
als een vraagteken.
mijn woorden doen niet veel, misschien wel niets,
een waarheid waar ik nog niet klaar voor ben
wat scheelt een ziel meer of minder met 7,5 miljard?
buurmeisjes fietsen nog steeds manmoedig door de regen, ik pulk alweer (...)
Op een zomerdag in een dorp in Frankrijk lieten mijn ouders mij per ongeluk achter op een parkeerplaats. Mijn vader achter het stuur, mijn moeder als bijrijder, en mijn twee oudere zussen op de achterbank. Ze reden de parkeerplaats af, de hoek om - uit zicht.