Gepubliceerd in "Buiten Onze Gedachten is Geen Tijd" van Uitgeverij Gopher (2021)
Ze praten al over loslaten
en doorgaan, werpen goedbedoelde
adviezen over mij uit alsof die mij
schoon zouden wassen van wie ik
nu geworden ben.
Tonen mij foto’s: wat was, wat is
en wat nog komen gaat.
Ik knik begrijpend, dat is: mijn
hoofd deint mee op golven
onvolkomenheid, terwijl: zwijgend
verstaan wij elkaar zoveel beter.
Ze zien niet hoe ik jouw koud
geworden lijf koester, hoe het mij
warm houdt, helpt dieper te graven
als hoopje mens rechtop leert staan.
Na enkele dagen kleurden je lippen
paars en vielen er deukjes in je ogen.
Je had het moeten zien,
dacht ik, terwijl ik je
vanbinnen voelde groeien je
je openbaarde als het meest
intieme deel van mij.
De stilte scheurt mij in tweeën maar
aan het eind sterft enkel de afstand.